* * *
Скора ў полі забушуе, Песьню сівер запяе, Ӯсе дарожкі зараўнуе, Гурбы сьнегу нанясе.
Ӯсё змешаецца ў тумане, Ӯ белым попелі сьнягоў. Сумна вецер плакаць стане Над будынкам мужыкоў.
Я-ж люблю той сьвіст у полі, Як вакол усё дрыжыць — На спатканьне песьням волі Дух мой рвецца і ляціць.
