Старонка:Pesni galby 1910.pdf/111

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

ПІСЬМО С ТУРМЫ.
— Напішы мне, калі ласка,
Пісямко да хаты!
Пішэ з дому мне Параска,
Што сын здан ў салдаты…
Охо-хо! Пракоп ўздыхае
Ў смутку і ў кручыні;
Белы ліст ў руках трымае
І канвэрцік сіні,
Просіць шчыра грамацея,
Нават шапку скінуў;
Сам Пракоп пісаць ня ўмее, —
Гдзе-ж, ў бядноці гінуў;
Вырас ў вёсцы на мякіне,
Жыў с худобай з малку,
Ціжар жыцьця знёс на сьпіне,
Высох ўвесь у палку;
У астатку, вось, папаўся
Ў спісак арыштанцкі,
За то, бытцам, што збіраўся
Лес падкурыць панскі.
—Што-ж табе пісаць, старэнькі?
—А пішы, нябога:
Жонка, сын мой дарагэнькі!
Шлю паклон з астрога.
Сэрцэ мне баліць, і вас я
З думак не спускаю,
Кожны божы дзень і час я
Дом свой ўспамінаю.