Гэта старонка была вычытаная
Сэрцэ засмуцілі.
Не згадаць іх дум маўчлівых,
Гдзе яны іх носяць:
Мо’ гуляюць там, на нівах,
А мо волі просяць…
Катаржане-хлебаробы,
Дзеці вёскі, поля.
Таго бойка з-за худобы
Прывела ў няволю;
Той c суседам пасварыўся,
Ў таго зяць паганы;
Іншы, з братам як дзяліўся,
Зарабіў кайданы;
Той за нороў свой сярдзіты,
Ці за лішэк жара…
Гэта—цёмны люд, забіты,
Беднаты ахвяра.
...........
Што за думкі? не згадаю;
Цёмна іх гаворка;
Адно толькі до́бра знаю:
Горка людзям, горка!
|}
