|
КАТАРЖНІКІ.
Цесны дворык, непрыгожа!
Дзьверы пад замкамі;
У тры сажні агарожа, —
Глуха, як у ямі.
Толькі бразгаюць кайданы
Дзікім бразгатаньнем;
Звон пакутны, звон паганы
Аддае стагнаньнем.
Будзіць звон той боль у сэрцы,
Смутак наганяе.
Цяжка людзям ў паняверцы,
Доля іх ліхая!
............
Сьвеціць сонцэ, жарам пышэ,
У небі ні хмурынкі,
Лёгкі ветрык сад калышэ,
Гойдае галінкі
Ды жартліва ў двор ўлетае,
Накурыць, напыліць;
Пух у гору падымае,
Кветачку пахіліць.
Прабяжыць і ціха стане.
Звякаюць кайданы.
Збілісь ў кучу катаржане,
Від іх змардаваны.
Вось на лаўку яны селі,
Голавы спусьцілі.
Думкі моцна іх здалелі,
|
