——— 41 ———
МУЗЫКА. І гэта першы раз чуем.
ПАЎЛІНКА (як-бы бядуючы). А-ей-ей! Вось табе і на! Так і не наўчуся гэтых панскіх танцаў.
АДОЛЬФ. Не бядуйце вельмі. Я буду вытылінгіваць на язык, а васпанна толькі прыслухоўвайся ды вырабляй нагамі так, як і я.
ПАЎЛІНКА. Значыцца, будзем гуляць пад язык. (Сьмех. Адольф іграе на язык і бяз толку выкручываецца з Паўлінкай).
АДОЛЬФ (паказываючы). Вось так, вось так! Правую нагу сюды, а левую туды. Галаву ў левы бок, а задам пад парог, ды вось так!.. Раз, два, тры, то направа, то налева… (Ўсе прыглядаюцца да іх і сьмяюцца).
Зьява IV-ая. Тыя-ж і Пранцісь — Агата — Сьцяпан.
ПРАНЦІСЬ (п’яны). Пахвалёны Езус. Вось-цо-да, пане добрудзею.
КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ. На векі! На векі!
ПРАНЦІСЬ (глянуўшы на Паўніку і Адольфа). А гэта што такія, собственно за выкрутасы, як у цырку, ці ў сумашэдшым доме?
АДЗІН З ГАСЬЦЕЙ. Гэта пан Быкоўскі абучае панну Паўлінку новамодных танцаў. (Пранцісь і Агата распранаюцца).
ПРАНЦІСЬ. Можна, можна далей круціцца, як у хваробе сьвятога Лявэнтага. Далей, далей! Раз, два, тры, вось-цо-да!
АДОЛЬФ (далей паказываючы Паўлінцы). Вось як, вось так! То направа, то налева. Раз, два, тры! То туды, то сюды, ножка ў ножку, раз, два, тры!
