Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/65

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

„Što z karócinkaj strałbý ŭ biahu trapláŭ kóta?
„Terajéwiča znaŭ ja; idučý na dzíki,
„Nia braŭ nijákaj stralbý, aprýč ručnój píki;
„Budréwiča, katóryj z miadźwiedziam baróŭsia;
„Sudzíciež, ciapiér takí straléc cib našóŭsia?
„Kaliž pryšłosia spóryć, jákže spor hadzíli?
„Woś abiráli sudziéj, dyj ab zakłád bíli.
„Ahínski sótniu wałók prajhráŭ za waŭčónka,
„Niasiałoŭśki dwa siałá daŭ za barsučónka.
„I wy, panki, idzície slédam stárych ludzi,
„Niacháj choć nia wialíki zakłád u was budzie:
„Łájankiž ― pustý wiécier! jim kańcá nia stanie,
„Škóda małóć jazykóm áb to palawáńnie.
„Tož sudziej abiarýcie, niacháj spor razwiážuć,
„Katóry z sabák lépšy, ščýru práŭdu skážuć.
„Ja budu prasíć sudździu, kab ŭ nášaj hranícy
„Dazwóliŭ palawáńnia choćby miež pšanícy.
„Dumaju, pójdze łádam stároha sud hény?“
Skónčyŭ, dyj pakłaníŭsia Sudździ za kalény.

Až Rajént ŭzýmie hołas: — „Pójdam zakładácca!
„Kaniá stáŭlu s prybóram; hatoŭ razpisácca
„U ziémstwie, — a piarściónak Sudźdzí padaruju“.
„A ja“, káže Asésar: „myślíŭskuju zbruju,
„Jáščuram nàłóženu, kalcý załatyje,
„K tamuž smyč, šýty šóŭkam, ŭzóry nia prastýje,
„Tak dzíŭny, jak brylánt toj, što až wóčy ciemić.
„Miéŭ ja smyč tu pakinuć dla dziaciéj na pámiać,
„Kalíb tolka žaníŭsia. Darawáŭ mnie jajé
„Kniaź Daminík, jak sa mnoj palawáŭ pa kniéje[1]

  1. Kniaź Daminik Radziwiłł — wiélmi baháty pan Litóŭski; lubiŭ jon mysliŭstwa. Jak prancuzý i palaki bilisia z Maskóŭśkaju síłaj, to jon swaím kóštam pastáwiŭ połk ułánaŭ. Pamior u prancuzkaj ziamli.