Hrádyż miażój razciáty; — ukruh barózd hłubóka
Styrczáć, býtcam na wárcie, kanopli wysóka:
To wáryuny tapóli, — prósty i zialóny,
Ich listkí słúżać hrádkam dziéle abaróny;
Bo mież kanópna liścia i źmiéj nia siaháje,
At páchu kanapiélki czarwiák uciakáje.
Tam badylí mákawy, kráskami baháty,
Na ních, każysia rójam, matylí strakáty
Trapiéczucca krýłkami, — dziwísia radziéńki!
Basz niabiésna wiasiółka zahladáje uzrénki:
Tak járkimi kráskami mak na hrádkach świecić,
Býtcem miésiac mież zwiézdak u krúh łuczý miécić.
Kruhły szczyr, basz łuczýna s ahnióm za akóncam,
At uzchódu na záchod badziécca za sóncam.
Pod płotam úzki, dóuhi i wysóki hrády,
Nia prykrýty, — tam żywúć ahurkóu hramády:
Pryhóża razraslísia na usié staróny,
Każýs na niwie dywán razásłan zialóny. —
