Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/68

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ledź stóúpicca na dwaré takája nawáła, —
Zazwaníli u trubki, — psiarnia zaihráła. —
Chartý wyłáziać s búdy, dyj skómlać wiasióła,
Pabáczyúszy myslíúśki prybóry dakóła: —
Hónczyje swajawólna, uhlédzia swiet Boży,
Lotajuć, paslá szýi kładúć u abróży. —
Usio waróżyć szto búdzia szczásliwaja dóla, —
Padkamóry pryzwóliú, krónulisia ú póla:
Na piaród dajażdzáczý, wiaduczý ú parádku
Achwotnych pryhladácca, — stralécku hramádku;
Pasiarédzinie Rajént s Acésaram stáli,
Císzkam na siabié złósna czasto pahladáli,
Da wialí recz pakójna, mérem czesny ludzie,
Kalí smiartéłna bojka, mież ich záraz búdzie; —
Nichto iz słoú ich miéści uhadáć nia zmoże.
Rajént Kusa, — Sakałá wioú druhi ú abroże. —
Za ními tútże úbrýczkach kabiety; — hamóniać
S chłapcámi, szto na kaniách za bryczkami hóniać. —

Woś Dabródziej, ksiądz Rabák pa dware badziécca,
Pad strop niéba malitwa s hub jahó niasiécca, —