Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/59

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Miazajéuśki, Brachócki, Gédymin — i mnóha, —
Usiáki dawóu ciáhu, kamú tólka zmóha.
Kidáli baćkóu, mátak, radzímuju rólu,
I dabró, — katóra Car brau na swajú dólu.

Czásam na Litwié Kwastár s klásztára dalóka
Prybadziécca do dwará, — zaszýtu hłúboka,
Wýpare iz szkapléra kártu drukawánu,
Dyj liczyć síłu wójśka naródna spisánu; —
Czytáje achwicérau prózwiszcza, — ich spráwu
U jakóm dziéle, — druhích śmierć słaunu, czy krawáwu.
Tak króunyje, paczúuszy ab swaich nawínu,
Woś adný dziákawali za dóbru wiaścinu,
A druhíje żurýliś, płácza sýna, bráta,
Nia adná tam żáłabu prynimáła cháta.
A uakólicy cícha, — żałaść dóbrych pánau,
Czy rádáść, — pieuny wiéstki dla biédnych ziamianáu.
Takím kwastaróm Rabák manicca zdawáusia,
Czásta jon u kamóry s Sudździój zamykáusia,
I ра dóuhich hawórkach sakrétnych uswiatlícy,
Razsypális wiéstaczki rázny uakalícy.