Razkáże szto atważny anaráł Dombrouśki
S czużój ziamli u swaju wiadzie síły Pólśki,
Swajakóu sabiráje jon na czużój roli;
Jak Kniażéwicz prykázy dajé u Kapitóli:[1]
Harój jon! — wýdziartyje urahám Cazárau,
Kinuu Prancúzu u wóczy sto słáunych sztandárau. —
Jak Jabłanóuśki zabiéh hdzie piérac uzchódzić,[2]
Hdzie cukrówaja ziélla lésam ziamlá ródzić,
Hdzie uściaż wiasná krasúje; — s Dunájśkaju síłaj
Bje czórnych, — a da niuki użdycháje míłaj.
Takije to hawórki po kraí chadzíli,
Janý s pałácau, dyj s chat dziaciukóu maníli.
Nia adzín to paczúuszy swaích atczuráusia,
Sztob Maskal nia uhlédzieu, palésie badziáusia;
Dabieh k Niémnu, da nurká, — paládź! — dapływáje
Na druhúju starónku, ziamlakóu witáje;
A paslá, sniáuszy szápku, Maskalám s pryhóra
Káże, búdźcia zdarówy! pabáczymsia skóra.
Tak szli upróczki Harécki, Pac i Abuchowicz,
Piatróuśki, Abaléuśki, Rażýcki, Janowicz,
- ↑ Kniażéwicz anaráł polski. — Pad nazwáńniam Cazárau razumiéć tréba Rýmskuju i usiú Italánskuju ziamlú, katóraj kalíści piérszym mahúczym karalóm byu Cezár; at jahó to i paszło prózwiszcza caróu. — Sztandár, to známia, katóraja nósiać piéred pałkóm. — Kapitól, byłá to krépaść u hóradzie zamorskam Rýmie. Usio héta dalókije, i czużyje krái. —
- ↑ Kniaź Jabłanóuski anaráł pólski; — jon práwiu Naddunájśkimi kazakámi, pómier zá maram dalóka, dyj i jahó wójśka támże zahinuła na wojnié. —
