Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/53

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Maładyje śmiajáliś s wójśka za abiédam,
Paślá at stałá ustáli, Padkamóra slédam:
Sléduje ta uwáha wáżnu czaławiéku,
Jon stárszy i pa czýnu, — starszy i pa wiéku,
Iduczý, jon kłániausia usiákamu pa czýnie,
Za nim Kwastár, — a Sudździá szou pa Barnadýnie.
Podkamóraha żónca Sudździá pry parózie
Podáu rukú, dyj pawióu u dwor pa darózie.
Tadaúsz Taliménu, Acésar Krajczánku,
Rajént na kańcy pawióu Wójśku Hraczaszánku.

Tadaúsz s maładými paszóu da stadóły;
Zoł straszénna! — na duszý wiélmi nia wiasióły.
Szto byłó, — zanimáli jaho mýsli hetki,
Woś spatkáńnia, wiaczéra pry bakú susiédki,
Oj! — prykraż słówa »Ciótka jamu kola wúcha
Usciaż burczáła, zdajécca pahánaja múcha:
Chaciéuby u Wóźnaha lapiéj razpytácca
Ab Taliménie, da basz nia moh s nim spatkacca,
I Wójśkaha nia uhlédziu; — toj dziéle parádku,
Sztob haściám dać wýhadu, prapáu nia uahládku,