Перайсці да зместу

Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/38

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Rýkaú basz pa maskoúśki szczýra k jadzié bráúsia,
Paczuúszyż ab Arszáwie, woś jak abazwáúsia:

Oj Pánie Padkamóry! — wy usié cikáwy
Wieści ab Banapárcie, — Wam basz da Arszáwy![1]
Wam chóczacca ajczýznu báczyć ú wółnam býci,[2]
Ja choć maskál, da ab tom nia staú danasíci.
Wy Palák, a ja Rúśki, — ciapiér nia wajújam
Jość pieremírja, tak my wiésieła pirújam:
Czásta i s prancuzami stójuczy na stráży,
Pjom haréłku, a wialać, — skaczý sýnie úráży!
Mużyćka pry hawórka káże sztob, jak dúszu
Lubić żónku, a trasci jajé, maúláú hrúszu.
Ja każú búdzia wajná: — da Płúta majóra
Adjutánt sztába prywióz ukázy zaúczóra
Hatówicca k pachódu. — Pójdam czy na Túrka
Czy prancuzá; — Banapárt, cwiórdaja to skúrka!
Biez Suwárawa shrýści jahó trúdna spráwa,
Káżuć s prancuzóm búdzia lichája rozpráwa!
Banapárta, to znachar! — da i nasz Suwáraú
Czaraúník, — toż byliby czárý próciú czáraú.

  1. Banapárt a Napalón usió adzin czaławiék. Napalón imiá, a Banapárta prózwiszcza. — Jon atwáhaj swajáj i wialíkim rózumam s próstaha czaławiéka, stausia mahúczym caróm prancuzáu.
  2. Atczýzna, — Ziamlá na katóraj my radziliś, katóruju upraulájem swajój pcácaj, na katóraj pacharónieny kości backóu, dziadóu, dyj praatcóu nászych; — pawietryja, katórym my atdychájem, to zawiecca atczýzna. —