Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/16

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

U dwaré pústa, bo dzwiéry na zászczapku úziaty, —
I kałoczkam zatknúty at gánka da cháty: —
Padarożny úpiakárniu nia jszoú razpytácca,
Atczyniú, — úbieh da dómu, — żadzion razpaznácca. —
S daúna jahó nia báczyú; — úhoradzie dalóka
Braú na rózum, u páńskich naúkoch, hłubóka.
Ubiéh, — i wokam żadnym na sciény staréńki
Hlánuú, — da praslaziúsia panók maładziéńki:
Toż stáry pryjaciéli! — tójże prybór úcháci,
S katórym dzíciam było tak míła huláci; —
Da úże nia tak wialíki, — nia tak basz pryhóży: —
I tyjeż abrażóczki hladziáć na swiet Báży! —
Woś Kaściúszka n swítca Krákaúskaj, — swaczámi[1]
Upiórtymi u niéba, dziérżyć miecz rukámi. —
Dalej ú polskaj adziéżca Rajtán, pówien czésci![2]
Szto paciráú kraj wółnaść, — taskúje úbaléści; —
Urucé noż. — k hrúdkam wóstra swiérnuta staróna,
A pry nim kníżki, — Fadón i żyćcio Katona. —
Tam małady Jasiński, — pry hóży, szto dzíwy![3]
Tútże Karsák, tawárysz jahó nia szczaslíwy, —
Spaznáú jon toj zagárak, szto hráje bylícy,
U dziarawiánnaj skrýnca, pry dzwierách swiatlícy, —

  1. Kaściúszka anaráł Pólski, katóry za dziadóu nászych wajawáu s Maskóuśkaju i Miamiéckaj siłaj za wółnaść Polszy, Litwý i Rúsi. —
  2. Rajtáń, pan iz czórnaj Rúsi. Jon to na rádzie, (sejmie) prawiédawszy szto druhíje paný zhadzilisia sztob Pólszu s Litwóju sumiéżnyje cárstwa razabráli, iz żałaści pa wołności utrácie, razparóu sabié nażóm brúcha. — Kniżki Fadón i żyćció katóna wiélmi razúmnyje, wy ich ziétki nia pajmiocié. Piérszaja píszeć ab duszy czaławieczczaj, a druhája apísujeć życció práwiednaha czaławiéka, katóry, jak atczýzna jaho paciráła wółnaść, s wialíkaha żálu atabráu sabié żyćció. —
  3. Jasíńśki i Karsák pólskije achwicéry, — janý baranili Práhu, szto piéred Arszáwaju, at anaráła Maskóuskaha Suwórawa. —