Перайсці да зместу

Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/11

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

HASPADÁRKA


SZTO STAÍĆ U BYLÍCY.


Panícz waróczajacca damóú. — Piérszaja strécza u światlićy, druhája pry stalé. — Wàżnaja nauka Sudźdzí ab gréczności. — Padkamóraho razumnaja hawórka ab módach. — Paczàtak spiràńnia ab kusaha i sakałà. — Paślédni Woźny trybunàła. — Uzhlàd na tahdàszniaja byćcio Litwy i Europy.


Litwá! — ródna ziamiéjka! — Ty, maúláú, zdaróúje, —[1]
Toj Ciabié aszancuje, kamú biezhałóúje! —
Chto żyú kaliś na niúca Twajój, jak u rái,
I woś krawawy rónić słozki — ú czużóm krái! —
Ciapier to, jak Ty krásna, ja czúju, ja báczu,
I apiszú, bo hórka úsciaż pa Tabié płáczu! —

  1. Wileńskaja, Kówieńskaja, Czaść Hródzienśkaj i Mińśkaj hubérnij, — da u Polszy Auhustouśkaja, — toż paławina amál Prúskaj ziamli twórać stáruju Litwú, s katóraju jaszczé za dáunich Litóuśkich kniaziéj Hadymína, Wólhierda, Wita, (Witolda) i druhich czórnaja, biéłaja i máłaja Rúsi pabrátalisia, woś rodnyje i żyli tak sliuszysia u adnó aż da nászych dziadóu. — Czyrwónajaże Ruś, katoruju miamiéckaje Cárstwa zabráła, iz dáunich dáuna, jaszczé za karalá Pólśkaha Kazimiéra wialíkaha, słuczýłasia s Pólszaju. —