Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/101

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Dyj razkryżawáu rúki, basz daróżny znáki,
Kínuu ukutki pracíuny abóich, — tabáki
Paniúchau, — s raspiátymi abápał rukámi
Pastajáu, — paślá káże: — »pakój dziétki s wámi!!«

Tut Acésar s Rajéntam óba zaśmiajáliś,
Dziéle ksiandzá pawáhi hniéwacca bajáliś,
Spytáuszy jaho síły, nia chaciéli zwády;
Tak Dabrodziej pryciszyu ich siaród hramády:
Dyj ab toja pachwáłak jon brátki czuráusia,
Bolsz na złostnych swarýcca, ni lájać nia bráusia,
Tólka kaptúr nasúnuu, — załażyuszy rúki,
Paciáh iz chátý cicha, — rad s dánnaj naúki.

Padkamóry s Sudździáju mież starón ubíusia;
Basz i Wójśki s razdúmja býtcem aszczurýusia,
Ubiéh siaród hramády, siwy wus pryhładziu,
S kapótaj, sztob prykínuć pawáhi, jon sładziu;
Zaharélisia wóczy, (ciámili to lúdzie,
Woś kali, ab mýślíustwie recz wiaścí jon búdzie).
Sýpalisież tam ískry iz bliściászczaj zrénki!
Sztob prycíchli, łapátkaj machnúu dzied staréńki,