Старонка:Pan Tadeusz (1859).pdf/100

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
Гэта старонка не была вычытаная

Kóratka było dziéła, da haráczo bráliś,
Mauu piará piaczájki łájańniam mianiáliś,
Zajélisia, aż horły at krýku sipiéli,
Da uże i kułakámi czastawácca jmiéli.

Toż k nim s druhój światlícy usié pabiażáli;
Maulau na racé wóuny, pieréd sabój hnáli
Maładziéńkuju páru, — szto tam na parózie
Stójuczy, zamináła ludziám pa darózie.
Kalí czásam na wajnú maładých paprósiać,
Kryk wialíki! pa szynkách mátaczki hałósiać.

Pakúl s paniaju dziaciúk spráwili hałouki,
Prycíchli hrómki swáry, złósnyje prymóuki,
Hóman wiasiół sa śmiécham pa swiatlícy mczáúsia,
Nastáła piaramírja, — kwastár za to uziáusia.
Czaławiék choć jon stáry, da siłácz wialíki:
Woś Acésar s Rajéntam, basz siardzíty býki,
Padstupíli da siabié, sztob paczáć boj szczéry;
Toż jon míham uchwacíu czynóuny kauniéry,
Dwójczy udýryu krépka hóławy szalony,
Jak stóupiać u Wialíkdzień jajéczki czyrwóny,