Kóratka było dziéła, da haráczo bráliś,
Mauláu piará piaczájki łájańniam mianiáliś,
Zajélisia, aż horły at krýku sipiéli,
Da uże i kułakámi czastawácca jmiéli.
Toż k nim s druhój światlícy usié pabiażáli;
Maulau na racé wóuny, pieréd sabój hnáli
Maładziéńkuju páru, — szto tam na parózie
Stójuczy, zamináła ludziám pa darózie.
Kalí czásam na wajnú maładých paprósiać,
Kryk wialíki! pa szynkách mátaczki hałósiać.
Pakúl s paniaju dziaciúk spráwili hałouki,
Prycíchli hrómki swáry, złósnyje prymóuki,
Hóman wiasiół sa śmiécham pa swiatlícy mczáúsia,
Nastáła piaramírja, — kwastár za to uziáusia.
Czaławiék choć jon stáry, da siłácz wialíki:
Woś Acésar s Rajéntam, basz siardzíty býki,
Padstupíli da siabié, sztob paczáć boj szczéry;
Toż jon míham uchwacíu czynóuny kauniéry,
Dwójczy udýryu krépka hóławy szalony,
Jak stóupiać u Wialíkdzień jajéczki czyrwóny,
