Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/75

Što była tamu sotni hadoŭ,
Ab žyċci-byćci našych dziadoŭ.
Jak i dzie pražywali jany.

Jon ab wojnach krywawych kazaŭ, —
S kim i dzie pradzied naš wajewaŭ;
Pieŭ ab doli-niadoli jaho.

Jon ab wiery jaho hawaryǔ:
Ǔ što toj wieryǔ, kaho druham byǔ,
I za woraha mieŭ jon kaho.

Cichim homanam hordych wiaršyn,
Šepatańniem zialonych halin
Les kazaŭ pra adžyty ǔžo wiek;

I choć kazki paniać nie mahli
Ptuški, što u im hniozdy wili, —
Jaje ŭsiu zrazumieǔ čeławiek.

(_*^*_*)

Pašla takoha pieknaho ǔstupu Bujło daje nam niekolki lehiend, napisanych wielmi ůdačna. Da lep- šych tworaŭ jaje možna zaličyć takže napisanych biełym wieršam „Rusałki“ — z dobra wytrymanaj rytmikaj. Prabuje jana pisać i fantastyčnyje sceničnyje abrazki („Kwietka paparaci“) i dramatyčnyje rečy („Siahońniašnije i daŭniejšyje“, drama ŭ 3 dziejach, wieršem). Ale z hetych sprob, z literaturnaho pahladu cennych, ješče nielha sudzić ab našaj paetcy: heta — ješče maładaja siła, katoraja može dać mnoha, zaležnie ad taho, kudy zawiadzie jaje tolk što pačaŭšajesia žyćcio.

---