Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/72

„Ja — brat tabie, ja druh!“ — mnie stohnučy
haworyć:
„Adzin nas łomić bol, — dyk płačmo-ž razam my!“

(„Adna“)

Erotyčnaja intuicija — heta charakternaja adznaka tworčaści Konstancii Bujło, i z hetaho pahladu my mahli-hy nazwać „pieśniami kachańnia“ wieršy jaje, sabranyje ǔ tomiku pad zahałoŭkam „Kurhannaja kwietka“ (Wilnia, 1914.). Ale hetym nie abmiežywajucca temy jaje wieršaŭ, bo, pry jaje intellektualnym razwićci, žyćcio wabić jaje ŭsiemi swaimi prajawami, — wabić i idejnaja rabota:

O, nie kažy ty mnie, što žyćcie nadajeło
I što na świeci žyć nia chočeš bolej ty:
Bo ǔžo ad muk žyćcia duša twaja zbaleła,
A ŭ świeci stolki jość hrazi i ciemnaty!…
....................

Nam świetačami być! U ciemnacie niwodnaj
Nie bačna zorački?… My budziem raspalać!
Da pracy čas, braty! Nichto niechaj nia śmieje
Mahutnuju ruku biazsilna apuskać!
Da pracy, hej, braty! My tumany razwiejem:
Bo, jak ǔ pialonkach, ŭ ich naš sumny kraj
lažyć.
Kachańniem maładym my duch jaho sahrejem, —
Niziny kinie jon i wyžej uzlacić!…

(„Da pracy!“)

Bujło horača lubić swoj kraj i narod, bo nia može nie lubić: kachańniem sahreto ŭ jaje ŭsio, što jana robić, što piše. Adhetul — ščyry spohad