i, naahuł, usia rasiejskaja rewolucija wyzywajuć u dušy „Ciotki“ žywyje adhałoski, katoryje wyliwajucca ŭ cyklu wieršaǔ: „More“ (narodnaja rewolucija), „Chrest na swabodu“, wydawanych u Wilni nielehalna ŭ dziesiatkach tysiač egzemplaraŭ na asobnych listkach (1905-6 h. h.), dy inšych, sȧbranych u zborničku pad ahulnym zahaloŭkam „Chrest na swabodu“, drukawanym u Krakawie ŭ 1906 hadu. U bojkaj, žywoj wieršawanaj formie apawiedaje „Ciotka“ ab zdareńniach dnia:
|
Bomba trach — Siarhiej u šmaty! („Chrest na swabodu“). |
Strašennaja palityčnaja reakcija, pačaŭšajasia paśla wybuchu rewolucii, pakirawała tworčaść „Ciotki“ na nowuju darohu na darohu indywidualnych pierežywańniaǔ, zwiazanych wielmi krepka z usim biełaruskim rucham. I heta zwiaź lohka zrazumieła: dla tej niewialikaj žmieni ludziej, katoryje twaryli biełaruskuju ideju, sprawa biełaruskaja stanawiła bytcym integralnuju, nieaddzialimuju čaść ich dušy.
Jak usie natury, katoryje pracujuć parywami — wybuchowa, „Ciotka“ pačynała pisać mnoha, ale dawadziła da kanca tolki nieznačnuju častku raspačatych prac. Dy ŭ hetym adyhrała surjoznuju rol jaje chwaroba — suchoty, s katoraj našaj pieśniarcy dawodziłosia zmahacca pry wielmi ciažkich warunkach. Nia dziwa, što i ab systematyčnaj pracy u swajej Baćkaŭščynie „Ciotka“ nie mahła dumać, i najbolš płodny peryod jaje tworčaści prypadaje na čas pražywańnia za hranicaj — u Krakawi i Lwowi. Tut
