|
..........Nia Meri,
Nie „Faust“, nie „Car Barys“, a „Mocart i Saljeri“
Warušyć mozah moj. Zdajecca mnie, što tut
Saljeri atrymaŭ niesprawiadliwy sud.
Chałodnym rozumam praniaǔšysia, natchnieńnie
Jon musić tym hubić, — tak kaže abwinieńnie.
Saljeri ǔ tworčaści usio chacieŭ paniać,
Wa ǔsim upeŭnicca, usio abmiarkawać,
I horača lubiŭ swaju świadomaść hetu.
U tworčaści jaho raptoŭnaho nima.
Asnowa da jaje spakojnaja duma.
Ale, ale… Adnak, što škodzić tut natchnieńniu?
Pryjemnaje daje Saljeri uražeńnie.
Padobny zničce jon: u iskrach nad ziamloj
Jana ǔzrezaje zmrok łukoju załatoj,
Haryć, bliskučaja, ǔsia u ahniu niasiecca,
A ǔ hłybini swajej chałodnaj astajecca.
Umieńnie da ihry Saljeri zdabywaǔ
Praz mierny, nudny trud; ci spraŭdzi zabiwaŭ
Jon hetym talent swoj, jak bačna z dumak dramy?
Šmat hod kaliś na joj Saljeri wywadziǔ
I mocna jhrańniem tym iskrypki zyk zmianiǔ.
Jamčej jana hudzić. Piawučych zhukaŭ siła
Praz doŭhije hady jaje piererabiła,
I tymi śpiewami usia napajena
Nawieki čułaju zrabiłasia jana.
Niaǔžo ž dušy žywoj mahli by zyki śpiewa
Ǔ Saljeri nie zmianić, kali zmianili drewa?
Nie! pracaj hetaju siabie jon razwiwaŭ.
Saljeri — wierny rab, katory nie schawaŭ
Swoj talent u ziamlu. Chaj sudny čas nastanie —
|
