Гэта старонка не была вычытаная
|
|
Ale ahulny ton paezii jaho — žywy, bodry, dyj hetamu adpawiedaje budowa wieršu — najbolš karotkaho, z rytmam, napaminajučym šybkije ŭdary mołata, ci ruch harbarskaho skrebła.
Papaŭšy ŭ atmosferu rabotnickaho žyćcia, Ciška Hartny, adnak, nie zabyǔsia ab wioscy. Jon lubić rodnuju pryrodu, apiewaje jaje ŭ wieršach i apiswaje prozaj (apisańnia wandroŭki „Pa twaru Biełarusi“ i inš.). Ale ideały jaho nie układywajucca ŭ ramki žadańnia ziamli, jakoje stanowić adznaku pieśniaroŭ wioski: Ciška Hartny — pierš za ŭsio proletaryj, świadomy swaich kłasowych interesaŭ i hatowy addać usie siły swaje za wyzwaleńnie pracy ad panawańnia kapitału.
