Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/44

I chaj praca z majeju twaja
Jdzie na ščaście majej staranie!

(„Dziaǔčynie-tawaryšu“).

Duša pieśniara wostra adčuwaje ucisk putaŭ, u jakich żywie ŭwieś rabočy narod i sam pieśniar, i jaho

„Serce świetu choče,
Jamu woli treba,
Piesień, ščaścia, krasak,
Šyrokaho nieba“.

I zapraǔdy wybraŭ Ciška sabie dobry pseǔdonim „Hartnaho“: žyćcio, s katorym jon spaznaŭsia, zdabywajučy kusok budnaho chleba, było wielmi ciažkoje. Ciška Hartny daje nam abrazki jaho:

Doždžyk pakraplaje,
Dzień staić chałodny:
Špałami machaje
Ŭ puć harbar hałodny.

Nohi čuć kłypajuć
I hrabuć niaŭmieła;
Wočy pazirajuć
Sumna asawieła.

Apuściliś ruki
Ad ciažkoj utomy…
Dzie-ž skančeńnie muki
Jaho, — niewiadoma.
..........
Poŭny ŭwieś klapotaŭ.
Harbar jdzie, śpiašycca…