Перайсці да зместу

Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/42

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Nia moh uspamianuć, što, karystajučy z wialikaj pawahi miž tawaryšami-rabotnikami, jon zdaleŭ i ich pryciahnuć da biełaruskaj sprawy, i ŭ rezultaci kapylskaja socyal-demokratyčnaja rabotnickaja orhanizacija pasłała u soc.-dem. frakciju trejciaj dzeržaŭnaj dumy deklaraciju, damahajučysia pryznańnia nacyonalnych prawoŭ biełaruskaho narodu, nacyonalizacii škoły i t. p. Dyj šmat ab čym nia moh pisać Ciška Hartny pad tyje časy reakcyi, i tolki ciapier možem pryadkryć niekatoryje momenty z jaho žyćcia, katoryje charakteryzujuć jaho ideologiju šmat jarčej, čym jaho karotkaja aŭtobiografija.

Ciška Hartny — heta pieśniar pracy:

„Ja rabočy — harbar,
Rycar pracy ciažkoj
Ja z žaleznaj dušoj,
S sercem zyrkim, jak žar!

Ŭ wačach iskry maich,
A žaleza ǔ rukach, —
Skura hniecca ad ich
Ŭ adzin mih, adzin mach!

Ja združyǔsia s trudom,
Ja ŭ im ros, ja ŭ im krep;
Zapracowany chleb
Lublu mieć za stałom.

Nie chaču, nie prywyk
Skłaŭšy ruki chadzić:
Ja harbar-pracaŭnik,
Ja žywu, kab rabić!