Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/40

Ciška Hartny.

Miž pieśniarami „Maładoj Bielarusi“ pierewažywaje ideologija sielanskaja: najbolš paetaŭ i piśmieńnikoŭ daje biełaruskaja wioska. I Kupała, i Kołas, i ceły rad pieśniaroŭ mienšaj miery apiewajuć rodnuju wiosku, ǔ katoraj jany radzilisia, uzrastali i prawodzili wialikšuju čaść swajho žyćcia, — i ǔsie ich ideały zwiazany z ziamloj. Ale, naradziǔšysia na wioscy, biełaruski ruch da adradžeńnia skora zachapiù i miestowyje elementy — rabotnikoŭ, ramieśnikoŭ, intelihentaŭ. I ŭ maładoj biełaruskaj literatury znahodzim tak-že dawoli wydatnych predstaŭnikoŭ rabotnickaj ideologii.

S-pamiž apošnich zwiertaje na siabie uwahu pieśniar-rabotnik Ciška Hartny.

„Ja — pisaŭ jon u swajej aŭtobiografii ŭ 1912 hadu^[1] — jadyny syn biednych mužykoǔ z m. Kapyla (Minskaj hub.), byǔšych mieščan, prawasłaŭny, radziǔsia ǔ 1887 h. Rańniaje dziectwa prawioǔ doma na rukach babki pa matcy i dwoch dziadoŭ — pa baćku i pa matcy, katoryje mianie duža lubili. Kali mieŭ 12 hadoŭ, baćka addaŭ mianie za pastucha u swajo miastečka, dzie ja prasłužyǔ piać hod. Letam haniaŭ u pole, a zimoj wučyǔsia: spačatku

1. Hl. „Maladaja Biełaruś“, sšytak 2, 1912 h.