|
Skiń łachmaniec niepazorny,
Pył zhani z wakoncaŭ čorny,
Pył zhani chutčej z wakonca,
Šapni-klikni: sonce! sonce!…
Bytcym s pieśniaj, bytcym z łaskaj,
S čaraŭnickaj niejkaj kazkaj
Z-za daloku, iz uschodu
Wichar mčycca ŭ niepahodu…
|
S poŭnaj wieraj, što pračućcio jaho spoŭnicca,
s poŭnaj wieraj u świetłuju budučynu Kupała kliče:
|
Hej, napierad, poki serce
Bjecca, rwiecca na prastor!
Hodzi mleci ŭ paniawiercy:
Hej, da sonca! Hej, da zor!
Chaj baćki stahnali ŭčora,
Jšli na toj świet biez pary:
Siońnia ǔ našaj mocy hore,
My — žyćcia haspadary!…
|
Hnieŭna kidaje pieśniar wostryje słowy tym, chto silicca ŭdzieržać pračchnǔšyjsia narod u staroj niawoli („Woraham Biełaruščyny“), z horečču wyličaje staryje kryǔdy, ǔčynienyje bielarusam „čužymi“:
|
Ludzi čužyje! Chtoś kaliś zliče
Wašu nam škodu:
Zliče prastupki… k sudu pakliče
Kryǔda narodu!
|
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Chacia tworčaść Kupały tolki nidaŭna dajšła swajho rasćwietu, ǔžo i ciapier treba zusim ščyra
