|
Heta śnieh, tolki śnieh… („Snieh“ pa Pšybyšeuskim.) |
U swaich tworach Janka Kupała u apošnim peryodzi tworčaści daje jarkaje wyražeńnie tym dumkam i ideałam, jakije rodziacca ŭ dušy tolki što zbudziǔšahosia ad wiekawoha snu biełaruskaho narodu. Kupała —adzin z najbolš jarkich ideologoŭ biełaruskaho adradžeńnia, i heta — jaho „skaz nowych dzion“. U cyklach wieršaŭ „Baćkaŭščynie“, „Swaim i čužym“ i inš. („Slacham žyćcia“) Kupała kliče swoj narod da nowaho žyćcia, da wolnaj tworčaj pracy, da budawańnia budučyny. Paet haračymi sławami starajecca budzić u biełarusaŭ tuju hordaść čeławieču, katoraja napaŭniaje jaho ŭłasnuju dušu žadańniem woli; starajecca ǔlić u sercy swaich siermiažnych bratoŭ wieru ŭ jaśniejšuju dolu, katoraja ǔžo jdzie da nas. Duša pieśniara wyčuwaje toj pierewarot, jaki adbywajecca ŭ samaj hłybi narodnych mass, — i heta Kupała wyskazywaje ŭ symboličnaj „Pieśni-Bajcy“, pa swajej formie napaminajučaj niejkije tajomnyje zaklinańnia:
|
Z-za daloku, iz uschodu |
