Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/35

Z jakoj — bytcym relihijnaj — pawahaj maluje naš pieśniar abraz žniwa ǔ wieršu „Zniwo“:

Naśpiełaja postać ščaśliwych pasiewaŭ
Za wioskaj, na sonnym lasoŭ rubiažy,
Ssiwieły ǔžo kołas schinuła k miažy
U sumnym šeptańni: „dzie, žniei maje, wy?“

I žniei zyjšlisia. — Naprawa, nalewa,
Kładučy ǔ snapy kałasy-staražy,
Zašastali hłucha siarpy, jak nazy,
Pad žniǔnyje, wiečna-staryje napiewy.

Spahadnaja-nudnaja pieśnia pływie,
Hublajučy ŭ puščy swaje pieraliwy
U šelestach biełaho kołasa niwy.

Pływie heta pieśnia ka mnie i zawie,
I ǔ sercy źwinić, jak kasa u trawie:
„Ty tak-že, brat, sieješ… a dzie twajo žniwa“?.

U hetych wieršach wyjaŭlajecca ǔžo surjozny, hłyboki, ščyry artysta. A adna s charakternych rys jaho — heta pładawitaść i lohkaść wieršawańnia. Da wajny ŭ niekolkich tomikach wieršaŭ Kupały i ŭ časopisiach nadrukowana tolki častka tworaŭ jaho, a rešta, uzrastajučy s kožnym hodam, ždže na swoj čarod. Kupała mała pracuje nad swaimi wieršami: jany ŭ jaho ad pieršych tworčeskich prajaŭ rodziacca niejak sami. Praŭda, ŭ inšych z ich jość z hetaj pryčyny roznyje niedachwatki; ale nawat improwizacii jaho nie hublajuć ad hetaho swajej cennaści. Woś adna z improwizacij Kupały, napisanaja im u časi biasiedy ŭ kružku pryjacieloŭ:

Zalehła, jak paściel,
Lebiadzinaja biel