|
(Huślar) |
Jak rezka rožnicca hety wierš ad usich raniejšych, s katorymi my tut paznajomilisia!
Zbornik „Huślar“, nia hledziačy na wialiki postup u swabodzi ŭładańnia słowami panawańni nad wieršam, stanowić ješče nie „skaz nowych dzion“, a tolki zapawiedź ich. Bo tut spatykajemsia ŭsio s tymi ž matywami i pierapiewami, jakije bačyli ŭ „Žalejcy“. Papraŭdzi „skaz nowych dzion“ stanowić literaturny prybytak Kupały, sabrany u zborniku „Šlacham Žyćcia“.
Tut wierš Kupały — ješče hučniej, ješče bolš muzykalny. Hetak sama i ŭ paemie „Son na Kurhanie“ rusałčyny pieśni — to čystaja muzyka zykaǔ. Słowy słuchajucca dumki pieśniara i pakorna układajucca tak, kab myśl i forma jaje wyražeńnia zachoŭwali poŭnuju harmoniju. A heta harmonija asabliwuju wahu maje s taho času, jak Kupała pačaŭ šukać tem dla swaich tworaŭ u hetkich bahatych biełaruskich pawierjach, lehiendach, starych skazach, jak ad dzion siahonniašnich zwiarnuǔsia da minuǔščyny. „Son na kurhanie“, „Na kućciu“, „U kupalskuju noč“ i t. d. adkrywajuć zusim nowy cykl tworaŭ Kupały — lehiend, jakije zanimajuć u biełaruskaj literatury asabliwa wydatnaje miejsco.
Pašyrajučy s kožnym hodam swoj kruhazor, uhledajučysia na ǔsio praświatleŭšymi wačyma, Kupała, malujučy ŭ swaich wieršach umiławanyje rod-
