niaǔšyj pačesnaje miejsco na sceni bielaruskaho teatru.
Raunujučy „Huślara“ da „Žalejki“, my bačym u im wialiki krok upiarod. Kali u pradmowi da „Žalejki“" Kupała nia mieŭ ješče śmiełaści nazwać siabie paetam („Ja nie paeta, o, kryj mianie Bože!“), dyk u „Huslary“ jon z niezwyčajnym razmacham śmiełaj rukoj udaraje u struny swaich huślaŭ, i słowy jaho źwiniać mocna, hučna:
|
Hej, huślar, huślar! Dzie zaloh abšar Pierewały chmar, |
