Перайсці да зместу

Старонка:Našy pieśniary (1918).pdf/29

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная


Sam miakinačku jem…
S ciažkaj pracy majej
Karystajuć usie,
Tolki mnie za jaje
Nima dziakuj nidzie…
.........
Ech, kab ciomny nia byǔ,
Čytać ksionžki umieŭ, —
Ja-by dolu zdabyǔ,
Ja-by piesienki pieǔ!
Ja-b patrapiǔ skazać,
Što i ja — čelawiek,
Što i mnie harawać
Nadajeło ŭwieś wiek!

(***)

Apryč hordaści, Kupała wyjaŭlaje i pačućcio swajej mocy — mocy syna ziamli, katory zrazumieǔ, na što jon zdolen:

Ja bahač, ja mahnat!
Usim rad, usim syt!
Što mnie pan, što mnie kat?

Ceły świet mnie adkryt!
Ja usio zaklanu,
Usio siłaj papru, —

Z hor zrablu dalinu,
A z dalinki — haru!
Zatrymaju wadu;

Ciomny bor pawalu, —
A jak s soškaj pajdu,
Uwieś świet nakarmlu!…

(„S pieśniaǔ biełaruskaho mužyka“).