|}
Pačaŭ pisać Kupała pierad rewolucijej 1905 hodu, kali ruch biełaruski tolki-tolki pačynaŭsia, ukrywajučysia ad wostrych wačej rasiejskich žandaroǔ, kali ješče ǔ poŭnaj miery trywała zabarona biełaruskaho druku. Možna s poŭnaj peŭnaściu skazać, što pačatak tworčaści Kupały — zusim samabytny, nie zwiazany z hetym rucham. Kupała pisaŭ swaje wieršy niezależnie ad idej, budziǔšychsia ŭ biełaruskim hramadzianstwie. I pieršyje proby piera jaho — heta apisańnia čysta asabistych dumak i piereżywańnioǔ, heta abrazki z žyćcia biełaruskaj wioski i rodnaj pryrody.
Užo pieršyje wieršy Kupały, nia hledziačy na niawy ablenaść, adznačywajucca abrazowaściu, lohkaściu i muzykalnaściu, chacia materjał, katorym karystajecca małady paet, ješče wielmi prosty. Takimi prostymi słowami apisywaje jon swoj kraj:
|
Niewiasiołaja staronka („S pieśniaǔ ab swajej staroncy“). |
