jej wialiki zapas tworčaj enerhii, katoraja ždała tolki adpawiednaho momentu, kab wybicca nawierch.
Ždać dawiałosia niadoŭha: takim momentam pasłužyǔ rewolucyjny ruch 1905–6 hadoŭ.
Toj mahutny paryǔ, katory tady zachapiŭ narodnyje massy, prymusiǔ i biełarusaŭ dać swoj hołas, wyskazacca da kanca, wyjawić dušu swaju. I narod biełaruski wyskazaŭsia, ale nia hetulki ŭ palityčnych kličach i partyjnych prahramach, skolki ŭ pieśni wieršu, tworenym wustami sapraŭdnych synoŭ biełaruskaj wioski: tych-že siermiažnych chlebarobaŭ, tolki z bolš čutkaj dušoj. Tak naradziłasia taja nowaja biełaruskaja paezija i literatura, pradwieśnikoŭ katoraj my ǔžo nazwali.
My dajem tutaka rad karotkich, tolki zhruba napisanych literaturna-socyalnych narysoŭ najbolš charakternych nawiejšych pieśniaroŭ Maładoj Biełarusi. Sučasnyje warunki pracy nie dajuć mahčymaści abniać čyślenych biełaruskich paetaŭ i literataroŭ, katoryje zusim sprawiadliwa zasłużywajuć na samuju surjoznuju uwahu, — i wybar tych, a nia inšych z ich tłumačycca tolki bližejšym z imi znajomstwam pišučaho hetyje stroki. Charakteryzujučy ich, my karystalisia pierewažna tolki tworami s pieradwajennaho času, bo wajna, biazsporna, pawinna adznačyć u ich tworčaści asobny peryod, ab katorym možna budzie hawaryć ješče nia skora.
