Гэта старонка была вычытаная
Калі-ж над зямлёю расніцы
Падыме вясна
І ціха зірне ў акяніцы
Зімовага сна,
Тады анямелыя лоны
Дух будзяць лясны,
І ходзяць ледзь чутныя звоны
К сасне ад сасны.
І дрогне снег пухлы, зярністы,
Бяжыць ад камля.
Бруснічніка ліст урачыста
Выносіць зямля.
Раскрыюцца нетры лясныя,
Струменяць пах смол,
І гукі вясны патайныя
Гамоняць вакол.
Здаецца, на дрэве ў галінах
Сядзяць гусляры,
І песня аб нейкіх былінах
Плыве ў гушчары.
А лес у шчаслівым зняменні
Расчыніць харом,
Дзе людзі і травы, стварэнні
Знаходзяць свой дом.
Не раз у дзяціныя годы
І ў дні сталых лет
Хадзіў я ў лясныя паходы,
Нёс пушчам прывет.