Старонка праверана
Дзесь у лесе на папасе
Забалбоча, хоць не ў часе,
Чуткі цецярук.
А над хатай дым бялявы
Выгнуўся дугой,
Не йдзе ўгору, кучаравы,
А на ніз, на дол, на травы
Нікне галавой.
Парна з ранку. Муць разліта,
Нібы сум павіс.
Даль у сінеч апавіта.
«Будзе дожджык — шэпча жыта, —
Дым пайшоў наніз».
15/V — 1939 г.
