Гэта старонка была вычытаная
ВУСЦЯНСКІ ГРУД
Грудок уласны я сабе абраў
І часта ў вольныя часіны
Саджуся там, каля хваіны,
Гляджу ды слухаю навіны,
П’ючы мяды лясоў і запах траў.
Не славіцца багаццем мой грудок,
Але ён просты і адкрыты,
Сіўцом, чаборыкам спавіты,
Дзе пчолкі звоняць самавіта,
Збіраючы па кропельцы мядок.
Гваздзічка белая рассыпана вакол, -
Нібы махрыстыя сняжынкі
Ляглі на тонкія націнкі,
Прыгнуўшы кволыя раслінкі,
Аздобіўшы пясчаны гэты дол.
З грудка відаць прыгожы краявід,
У ткань атулены сінечы.
Унь гурт дубоў шырокаплечых
Стаяць, нібы на нейкім вечы,
І сонейка узносяць на свой шчыт.
а там лугі па Свіслачы ляглі
З іх купамі лазы, алешын;