Старонка:Maryja.pdf/9

І ў торбу моўчкі палажыла
Ды са старым сваім пайшла
У Віфлеем. - Святая сіла!
Выбаў мяне, мой божа мілы, -
310 Толькі й сказала. Зноў ідуць
І цяжкі сум нясуць абое.
Убогія, яны з сабою
Казу з казлятачкам вядуць,
Бо дома не на кага кінуць,
А можа бог дасць і радзіны,
Дык вось і будзе малако
Той беднай мацеры. Скаціна
Ідзе і жывіцца. Радком
Ідуць вось гэтак бацька, матка.
320 І між сабой яны украдкам
Гамоняць ціха. - Сімеон
Пратапрасвіцер, - Ёсіф мовіў, -
Прарочае такое слова
Сказаў мне, што святы закон
І Аўраама і Майсея
Адновяць мужы іасеі.
І ён яшчэ угледзіць сам
Месію, што прыходзіць к нам!
Ці чуеш ты, мая Марыя?
330 Месія прыйдзе! - Ён прыйшоў,
І мы ўжо бачылі Месію! -
Яна азвалася.
Знайшоў
Праснак зачэрсцвелы, убогі,
І кажа Ёсіф: - З'еш, нябога,
Пакуль што будзе там яно.
Да Віфлеема не блізенька;
І я спачыну заадно.
І селі на шляху згадненька;
340 Палуднаваць. Вось так сядзяць.
А сонца яснае хуценька
Дадолу коціцца. Глядзяць -
Схавалася. Сцямнела ў полі.
І дзіва дзіўнае! Ніколі
Ніхто не бачыў, не чуваў
Такога дзіва. Задрыжаў