Старонка:Maryja.pdf/18

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

І ззяе ў залатым вісоне
Ізраільскі архіерэй!
Раманскі залаты плебей!
Гадзіна, дзве міне, не ўстане,
670 На матку на сваю не гляне,
Ды аж заплача, гледзячы
На іудзейскую сталіцу.
І яна плача, ідучы
У яр на воду да крыніцы,
Ціхусенька, і прынясе
Вады чысцюткай, і абмые
Стамлёныя ступні святыя,
І дасць напіцца, і страсе,
Садзьме той прах з яго хітона,
680 Зашые дзірачку нанова,
Па смокву пойдзе і сядзіць
З трывогаю - о ўсесвятая! -
Што сын балесным спачывае.
Аж вось дзятва сюды бяжыць
З-пад горада - яго любілі
Малыя дзетачкі. Слядком
За ім па вуліцах хадзілі.
А іншы раз на Элеон
Да яго бегалі малыя.
690 Вось і прыбеглі. - О святыя,
Вы найбязгрэшныя! - сказаў,
Як згледзеў дзетак, прывітаў,
Цалуе іх, благаслаўляе,
Гуляе з імі, як маленькі.
Надзеў бурнус і, весяленькі,
З сваімі дзеткамі пайшоў
Ў Ерусалім сказаць сурова
Лукавым, грэшным праўды слова.
За тыя словы распялі...
700 Як распінаць яго вялі,
На скрыжаванні ты стаяла
З малымі дзецьмі. Мужыкі,
Яго браты, вучанікі,
Усе ад страху паўцякалі.
- Няхай ідзе! Няхай ідзе!
Вось так і ён вас павядзе, -