∗
∗ ∗ |
M. Babroŭski, unijacki świaščeńnik, prafesar Wilenskaha ŭniwersytetu, u biełaruskim — padświedamym jašče — adradžeńni tak-ža adyhraŭ wialikuju rolu. Cikawy hety čaławiek tym, što jon unijat padtrymliwaŭ biełaruskaść až da kanca swajho žyćcia. Jon z Mahnušeŭskim — heta dziŭny symbol syntezy Biełarusi zachodniaj i ŭschodniaj. Heta symbol taho, što i siańnia ŭ biełaruskim adradžeńni źjaŭlajecca pieršaradnaj prablemaj. Dyk pryhledzimsia bližej da M. Babroŭskaha, jaki tak hodny našaj uwahi, a jaki tak mała ŭ nas znany.
M. Babroŭski radziŭsia 8.XI.1784 h. u Wulcy, na Padlašy (daŭn. waj. Padlaskaje), dzie jaho baćka byŭ unijackim probarščam. Wučyŭsia śpiarša ŭ Kleščelach, paw. Bielski, u unijackaj parafijalnaj škole, tady ŭ Drahičynie ŭ Pijaraŭ (1797—1803), dalej u dziaržaŭnaj pruskaj himnazii ŭ Biełastoku (1803— 1806). Pa skančeńni himnazii, nia mohučy z niedastačy srodkaŭ udacca na wyšejšyja nawuki, M. Babroŭski dawaŭ prywatna lekcyi i sam wučyŭsia prywatna. Asabliwa pačaŭ pracawać užo ŭ hetym časie nad mowaj stara-sławianskaj, katoraj pačatki wynies z baćkaŭskaha domu i asabliwa z Kleščelskaj škoły, na čale jakoj stajaŭ Ant. Sasnoŭski, paźniej dastojnik Unijackaj Cerkwy, wialiki znaŭca hreka-unijackaha abradu. Dobraj tak-ža akazijaj dla paznańnia rodnaj minuŭščyny, kultury i starasławianskaj mo-
