słaŭ taki zahad u Wilniu: pryznać Mahnušeŭskaha niewinawatym, zwolnić ad nadzoru, a horadzienskamu hubernataru za nieahladny pastupak zrabić wyhawar.
Ks. Mahnušeŭski nia moh užo hetaha pačuć: jaho cieła spačywała ŭ miortwaj ściudzionaj ziamli.
Niekatorych sialan sasłali. Chadzili čutki, što Paŭłu Bachryma byli zdaŭšy ǜ rekruty. Dumaju, što heta niapraŭda. Lišnie mały byŭ na heta. Jamu było 15 hadoŭ.[1] —
Hetkija wiestki ab Ks. Mahnušeŭskim i ab Paŭluku Bachrymie na padstawie ŭspomnienaj knižki i dakumantaŭ padaŭ nam A. Janułajtis.
Artykuł A. J. „Ab maładym paecie z Krošyna“ papieradžaje fatahrafija, pad jakoj napisana: Ks. Mahnušeŭski. Z wopratki možna sudzić, što heta byŭ rymska-katalicki manach daminikanin. Praz uwahu na toje, što A. J. ŭ swaim artykule ab asobie Mahnušeŭskaha: ab jaho nacyjanalnaści i ab jaho pachodžańni i h. d. nie padaje ničoha, a sudziačy z fatahrafii, što heta byŭ daminikanin, ja rabiŭ siakija-takija dośledy ŭ adpawiednych drukawanych krynicach, datyčačych Zakonu Ajcoŭ Daminikanaŭ, kab znajści što dakładniejšaje ab Mahnušeŭskim.
Wialikaja maja była radaść, kali ŭ knižcy „Wiadomości o dominikanach prowincyi litewskiej“ (Wołyniak, cz. I, Kraków 1917) na bač. 243 znajšoŭ ja proźwišča daminikanina Mahnušeŭskaha, pa imieni Maciej, jaki radziŭsia 1761 h., zakonnikam staŭsia ŭ 1781 h., byŭ staršym zakonu ŭ Werkach pad Wilniaj (Kalwaryja): 1798—1801 i ad 1810 až da śmierci 25.VII.1839 h.
- ↑ M. Harecki dahadwajecca, što ŭ wojsku jon byŭ, adtul wiarnuŭsia, žyŭ u Krošynie i pamior 1891 h.
