Pietra swaim namieśnikam na ziamli i pastyram usich wiernych i Apostałaŭ. I św. Piotr dobrym byŭ pastyram Apostałaŭ i wiernych paśla ŭwazniasieńnia Pana Jezusa. Byŭ jon dobrym pastyram, bo dobra nawučaŭ wiernych i kirawaŭ załoženym praz Pana Jezusa Kaściołam, a napaśledak žyćcio swajo pałažyŭ, bo jaho ŭkryžawali ŭ Rymie, dzie jon byŭ biskupam.
Chryścijan što raz bolš i bolš stawałosia. Pa śmierci św. Pietra, zastupnik jaho na biskupstwie Rymskim, św. Linus, byŭ najwyšejšym pastyram. I z hetaho času zaŭsiody tak było, što biskup Rymski byŭ haławoj Kaścioła i najwyšejšym pastyram. Zawiecca jon Papiežam, abo Ajcom światym, a heta dziela taho, što jon lubić awiečki Chrystusa, jak baćka swaje dzieci, i što jon choče, kab usie byli ŭ niebie.
40. Uwazniasieńnie Pana Jezusa.
U sorak dzion pa swaim Uwaskrašeńni Pan Jezus pažahnaŭsia sa swaimi wučniami, Zasmucilisia jany nadta, što Pan Jezus pakidajeć ich, ale Jon paciešyŭ ich i pryrok, što jak buduć umirać, Sam pryjdzie zabrać ich dušy ŭ niebo. Abiecaŭ im takže, što za niekolki dzion sašleć na ich Ducha Swiatoha, a da hetaho skazaŭ im być u Jerazolimie i nie raspačynać nawučańnia.
Paśla pajšou z imi na Aliŭnuju haru i, padniaŭšy ruki, pabłahasławiŭ ich, a tady pačaŭ uznasicca ŭ haru na niebo. Doŭha hladzieli wučni ŭ wierch i, choć Pan Jezus daŭna ŭžo skryŭsia za abłoki, a jany ŭsio nie spuskali wačej. Až pakazalisia dwa anioły
