wychodzili pamioršyje. Žaŭniery i ŭsie, katoryje byli pry kryžu, uwidzieŭšy heta, pierepužalisia i hawaryli: „Zapraŭdy, byŭ Jon Synam Božym".
Jakže palubiŭ nas Pan Jezus, kali hetak ciarpieŭ i pamior, kab wyratawać nas ad piekła!
37. Pana Jezusa zdymajuć s kryža i kładuć u hrob.
Nazaŭtra, ŭ Wialikuju Subotu, u žydoŭ było wialikaje świata. Dziela hetaho treba było pierad wieczaram zniać cieła s kryža. Chočučyž adnak prakanacca, ci pamior užo Pan Jezus, adzin žaŭnier prakałoŭ pikaj bok i serce Pana Jezusa, adkul paciakła kroŭ i wada. Pa hetym paznali jany, što ŭžo nia žyŭ.
Wučni Pana Jezusa bajalisia, kab žydy, zniaŭšy cieła s kryža, nie pachawałi dzie-kolečy ŭ jakoj jamie, i staralisia dastać pazwaleńnie samim zniać s kryža i pachawać. Dziela hetaho adzin wučeń, katory zwaŭsia Jazepam z Arymatei, pajsoŭ da Piłata i dastaŭ ad jaho pazwaleńnie zniać cieła s kryža i pachawać. Tady Jazep z Arymatei i druhi wučeń, Nikadem, zniali cieła Pana Jezusa s kryža.
Paśla namazali cieła darahimi alejkami, y abwinuli pa žydoŭskamu zwyčaju ŭ praściradły i zaniaśli ŭ nowy hrob, wysiečeny ŭ skale. Matka Boža i druhije pabožnyje kabiety jšli za ciełam Pana Jezusa i płakali. Pałažyŭšy Cieła ŭ hrob, zakryli jaho wializnym kamianiem.
Pan Jezus pradkazywaŭ, što pa troch dniach uwaskreśnieć. Dyk žydy nadta bajalisia, kab nie pryjšli nočču wučni Pana Jezusa