Гэта старонка была вычытаная
U samy poŭdzień zrabiłosia pa ŭsim świeci ciomna, jak u nočy, i trywało hetak praz try hadziny. Cierpiučy za nas, Pan Jezus nia mieŭ nawat ad Boha Ajca nijakaj paciechi ŭ sercu, i heta najbolšaj było dla Jaho mukaj. Dziela hetaho zahałasiŭ: „Bože moj, Bože, Bože moj, čamuž Ty mianie pakinuŭ?“
Paśla Pan Jezus zachacieŭ pić, dyk skazaŭ „Prahnu!" Tady adzin žaŭnier padaŭ Jamu na kiju pamočenuju ŭ wocat hubku. Pan Jezus pakaštawaŭ i skazaŭ: „Spoŭniłosia!" A napaśledak: „Wojče, u ruki twaje addaju duch moj!“ i, skazaŭšy heta, pachiliŭ haławu i pamior.
Zatrasłasia tady ŭsia ziemla, paščepalisia skały, i šmat adkryłosia mahił, s katorych pa-
