28. Areštawańnie Pana Jezusa.
Pa malitwie Pan Jezus abudziŭ troch Apostałaŭ i skazaŭ im: „Ustańcie, pojdziemo: woś užo blizka zdrajca". Tolki skazaŭ heta, až pryjšoŭ Judaš z wojskam i słuhami Faryzeušoŭ i Wučonych z lampami, miečami i kijami. Judaš jašče pierš skazaŭ žaŭnieram: „Biarycie taho, kaho ja pacałuju". Dyk padyjšoŭ da Pana Jezusa, pazdaroŭkaŭsia i pacaławaŭ Jaho. Tady Jezus skazaŭ: „Druhu, čahož ty pryjšoŭ? Pacałunkam wydaješ mianie?"
Uwidzieŭšy heta, žaŭniery i słuhi kinulisia na Pana Jezusa, kab Jaho zwiazać. Św. Piotr chwaciŭ u ruki mieč i, baroniučy Pana Jezusa, adsiek wucha słuzie, katoraho zwali Malchusam. Ale Pan Jezus nie chacieŭ, kab Jaho baranili, bo Sam achwiarawaŭsia na muki, dyk skazaŭ: „Schawaj mieč!" Pośle datknuŭsia da wucha Malchusa, i jano pryžyło. Pazwoliŭ tady žaŭnieram zwiazać sabie ruki, a jany pawiali Jaho da Jerazolimy. Usiež Apostały razbiehlisia i paŭciekali.
29. Pan Jezus asudženy praz Sanadryon.
Žaŭniery pawiali Pana Jezusa, jak jakoha razbojnika, na sud žydoŭski, abo da Sanadryonu. I choć Pan Jezus ničoha złoha nie zrabiŭ nikomu, adnak asudzili Jaho na śmierć, bo sudździami byli Faryzeušy i Wučonyje, katoryje nadta nienawidzieli Jaho. Ale nie mahli jany biez dazwalennia Piłata, namieśnika rymskaho, wypaŭnić pastanaŭleńnie suda, dyk pasłali Pana Jezusa da jaho.
