zus skazaŭ im: „Čaho wy baiciosia, maławiernyje?" Tady, ŭstaŭšy, zahadaŭ wietru i moru ŭcišycca. Jak bačyš, usio supakoiłosia. Widziučy heta, wučni dziwilisia i hawaryli: „Chtož heta jość, katoraho wietry i more słuchajuć?"
21. Pan Jezus nakarmliwajeć piać tysiač ludziej.
Inšaho razu Pan Jezus byŭ na dalokaj pustyni. Pajšło za Im tudy šmat ludziej, katoryje chacieli pasłuchać jaho nawuk, a było ich kala piaci tysiač, nia ličučy kabiet i dziaciej. Pan Jezus nawučaŭ až da samaho wiečara, i nichto niepadumaŭ nawat, što nie majuć jeści. Adzin tolki chłopiec mieŭ piać pirahoŭ chleba i dźwie ryby. Pan Jezus zlitawaŭsia nad hałodnymi ludźmi i skazaŭ usim pasieści na ziamli. Pośle pabłahasławiŭ hety chleb i ryby i zahadaŭ swaim wučniam razdawać ludziom. Kožny dastaŭ stołki, što padjeŭ da syta.
Jak usie najelisia, Pan Jezus skazaŭ sabrać kusočki, što astalisia, kab nie marnawalisia, i naźbirali ich dwanadcać košykoŭ. Hetak to Pan Jezus piać chlaboŭ i dźwie ryby cudoŭna razmnožyŭ i nia tolki što nakarmiŭ piać tysiač ludziej, ale jašče astałosia dwanadcać košykoŭ abjedkaŭ. Uwidzieŭšy hetaki cud, hawaryli ŭsie: „Jon — heta toj prarok, katory mieŭsia pryjści na hety świet", heta značyć Zbawiciel.
22. Pan Jezus błahasłaŭlajeć dzietak.
Dla ŭsich byŭ Pan Jezus dobry, ale najbolš jon lubiŭ dzietak. Adnaho razu pabožnyje
