Šmat ludziej prychodziło na bierah Jordana, kab uwidzeć i pasłuchać nawuk św. Jana, i šmat žaleło za swaje hrachi, a św. Jan paliwaŭ ich wadoj, abo chryściŭ, na znak, što chocuć ačyścicca z hrachoŭ. Dziela hetahož św. Jan i zawiecca Chryścicielem. Chryščeńnie św. Jana nie adpuskało adnak hrachoŭ, a było tolki znakam pakuty, bo sam Jezus mieŭ ustanawić praŭdziwaje Chryščennie, katorajeby adpuskało hrachi. Dyk św. Jan i kazaŭ: „Ja was chryšču wadoj, ale toj, katory paśla mianie pryjdzie, Jon was budzie chryścić Ducham Światym na adpuščeńnie hrachoŭ".
14. Chryščeńnie Pana Jezusa.
Majučy trydcać hadoŭ, Pan Jezus, jak i druhije ludzi, pryjšoŭ na bierah Jordana, kab achryścicca. Praŭda, Jezus nia mieŭ niwodnaho hrechu, bo byŭ Synam Božym, ale pryniaŭ na siabie ŭsie ludzkije hrachi, bo byŭ Zbawicelem, i dziela hetaho treba było pryniać chryščeńnie. Św. Jan spačatku nie chacieŭ achryścić i wymaŭlaŭsia: „Mnie treba achryścicca ŭ Ciabie, a Ty pryjšoŭ da mianie!?" Ale Pan Jezus skazaŭ jamu, kab zrabiŭ heta, bo takaja wola Boža. Tady św. Jan achryściŭ Jezusa. Raptam u hety čas adkryłosia niebo, Duch Światy ŭ postaci hołuba zyjšoŭ na Pana