likodnaje świata da Jerazolimy, dzie była pieknaja światynia. Daroha była dalokaja, ale Jezus išoŭ z wialikaj achwotaj. Wielmi Jon uciešyŭsia, ŭwidzieŭšy wialikuju światyniu, i maliŭsia ŭ jej tak pabožna, jak anioły pierad tronam Božym u niebie.
2. Pa świacie sabralisia jany damoŭ. Až u darozie Matka Boža i św. Jazep ahledzilisia, što nima Pana Jezusa. Dyk wiarnulisia zaraz da Jerazolimy i praz try dni šukali Jezusa, pakuł nie znajšli Jaho ŭ światyni pamiž wučonych, katorym dawaŭ pytańnia i sam adkazywaŭ na ichnyje.
Usie hladzieli na Jezusa i dziwilisia, što choć jašče małady i mały, a ŭžo taki mudry. Matka Boža, katoraja nadta była niespakojna praz try dni, skazała Jezusu: „Synočku, štož Ty nam zrabiŭ? Woś my praz try dni z bolem u sercy šukali Ciabie". Tady Jezus adkazaŭ: „Na štož wy mianie šukali? Ciž wy nia wiedali, što ja pawinien być u domie Ajca majho?“
Pośle wiarnulisia da Nazaretu, i Pan Jezus byŭ wa ŭsim pasłuchmiany.
13. Św. Jan Chryściciel ahlasajeć pakutu
Św. Jan, syn Zachara i Alžbiety, wyras užo i staŭsia światym čeławiekam. Nasiŭ jon hrubuju adziežu, padpiarezywaŭsia remianiem i ničoha bolš nia jeŭ, jak tolki saranču i dziki miod. Jak padyjšła para prychodu Jezusa, pačaŭ Jan nawučać ludziej na bierazi raki Jordana mahučym hołasam: „Pakutujcie, bo blizka ŭžo karaleŭstwo niabiesnaje; pryjšoŭ užo toj, katoraho nawat razuć nia hodzien ja“.
