5. Naradziny Jezusa Chrystusa.
Cezar rymski Aŭhust prykazaŭ spisać usich ludziej swajho carstwa. Dziela hetaho kožny musiŭ iści zapisacca ŭ toje miesto, s katoraho wioŭsia jaho rod. Dyk i Najświaciejšaja Maryja i św. Jazep wyprawilisia ŭ Betlejem. Pryjšli jany tudy pad wiečar i znajšli tak mnoha ludziej, što ŭsiudy pa chatach było poŭna, i ŭžo nichto nie chacieŭ pryniać ich na nač. Sonce ŭžo schawałosia, dyk jany paśpiašyli schinucca choć u budyninu, što była na kancy miesta i dzie zahaniałasia na pastoj skacina. A samaj poŭnačy pryjšoŭ tam na hety świet Syn Božy Jezus.
Jakže była ščaśliwa Maryja, ŭwidzieŭšy Božu Dziacinu! Spawiła ŭ połački i pałažyła ŭ žołabie na sienie.
6. Pastuški addajuć čeść Panu Jezusu.
U hetu samuju noč niedaloka budyniny, dzie radziŭsia Jezus, biednyje pastuchi pilnawali awiečak. Raptam zjawiŭsia im anioł uwieś u jasnaści i skazaŭ: „Nia bojciesia! Prynios ja wam wialikuju radaść: u Betlejemie naradziŭsia Zbawiciel. Idzicie tudy i ahledajcie. Znojdziecie dzicia spawitaje i pałoženaje ŭ žołabie, heta budzie Jezus“. Paśla hetaho pryłučylisia da anioła šmat inšych aniołaŭ i ŭsie piejali: „Chwała Bohu ŭ niebie, a na ziamli spakoj ludziom dobraj woli".
Pośle, jak anioły skrylisia na nieba, biednyje pastuški, ačunieŭšy sa strachu, skoreńka wyprawilisia ŭ Betlejem i znajšli tam ma-
