Старонка:Gamalija.pdf/6

Плывуць сабе, а па-за хваляў
Сонца хвалю чырваніць;
Перад імі мора далі,
І мора міла гаманіць.
Гамалію, вецер вее...
Вось... вось... наша мора!..
І схаваліся за хвалі -
Ружовыя горы.

(С.-Пецярбург, 1842)