VI. FR. BAHUŠEWIČ I RELIHIJNA-ETYČNYJA IDEAŁY.
Budziačy narod swoj da žyćcia, Fr. Bahušewič u swaich tworach sapraŭdy źwiarnuŭ hetaha narodu ŭwahu na asnaŭnyja padstawy narodnaha adradžeńnia. Wośža hetaj padstawaj, aprača nacyjanalnaha samapačućcia i socyjalnaj sprawiadliwaści, jość takža žyćcio u narodzie relihijnaje. I sapraŭdy, Fr. Bahušewič, jak Baćka duchowy, jak Patryjarch adradžeńnia biełaruskaha narodu, razhladaŭ žyćcio hetaha narodu u cełaści, usiestaronna, nie prapuskajučy ŭ im niwodnaj jaho składowaj asnaŭnoj čaściny. Dyk nia dziwa, što ŭ tonach jaho tworčaści čujem takža i tony relihijnyja i etyčnyja. Ale jak matywy narodnyja i socyjalnyja ŭ Fr. Bahušewiča časta bywajuć miž saboj pieraplecieny i nieraździelnyja, taksama i matywy relihijna-etyčnyja ŭ jaho łučacca časta ŭ niešta adno sucelnaje z matywami hramadzkimi, praz što relihija i etyka ŭ pieśniara źjaŭlajucca elementami ŭsioabymajučymi, źjaŭlajucca tym, čym jany jość sapraŭdy.
Relihija dla Bahušewiča nia jość niečym adarwanym, niečym tolki čysta asabistym, ale jość pradusim padstawaj, złučwom i zawiaršeńniem jak žyćcia nacyjanalnaha, tak i ahułam hramadzkaha.
U asnowie kožnaj nacyjanalnaści Fr. Bahušewič bača Boha. U pradmowie swajej da „Dudki" jon kaža:
„Naša mowa dla nas świataja, bo jana nam ad Boha danaja, jak i inšym dobrym ludcam"... Dumki hetyja jość wysoka relihijnyja, zhodnyja z dumkaj chryścijanstwa, pawodle jakoha, choć świet i roznyja ŭ im pryrodnyja źjawiščy kirujucca swaimi prawami, ale ŭ asnowie hetych prawoŭ i źjawiščaŭ, a takža aŭtaram ich jość Najwyšejšaja Istota, Pramudry Twarec usiebytu.
U relihii piaśniar znachodzie supakoj i rounawahu dušy swajej, kali jaje mučajuć i chwalujuć narodnyja złybiedy. Jak sam pryznajecca ŭ wieršy "Dumka", ciažka jamu na dušy:
