supiarečnuju z prawam pryrodnym i Božym — heta toje samaje, što i nawučyć narod nie ciarpieć dalej hetkaha swajho pałažeńnia.
Dy aprača hetaha padychodu da narodu, jakoha całkom chapaje, kab abudzić narod da lepšaha žyćcia, Bahušewič zusim pazytyŭna kliča narod da baraćby za swaju samastojnaść.
На месцы гэтага паведамлення павінна быць выява. Каб выкарыстоўваць адсканаваную старонку ў якасці выявы, адрэдагуйце гэту старонку і замяніце "{{Няма выявы}}" на "{{Неапрацаваная выява|Fr. Bahušewič jaho žyćcio i tworčaść.pdf/36}}". У адваротным выпадку, калі вы можаце прадаставіць выяву, зрабіце гэта. Па большую інфармацыю гл. Вікікрыніцы:Выявы і Даведка:Дадаванне выяў. |
Fr. Bahušewič pad staraść
U pradmowie da „Dudki“ jon zaklikaje narod zachawać swaju mowu biełaruskuju, jak istotnuju aznaku žyćcia jaho.
Ale idziom dalej. Woś pryjaždžaje carski ŭradnik i piša pratakoł za pawiernuty praz niaświedamaść hraničny hniły kałok. Abureńnie narodu wialikaje. Adzin z ich hetak znamianita pramaŭlaje da ŭradnika praz wusny Bahušewiča:
„Prybłuda, schawajsia, adkul ty pryšoŭ?
U nas užo dosyć takich prybyšoŭ,
I kožny zhnije, što jak toj koł tut ŭbiŭsia,
A zrubleny pień tam zhnije, dzie radziŭsia!“